هوالجمیل

با یاد معلم شهید ، دکتر علی شریعتی
1
فجر آمد و رفت و باز یاد تو نشد
یک لحظه در اهتزاز ، یاد تو نشد
اندازۀ یک شمع شبستان ، حتی
ای شمس ستاره ساز یاد تو نشد
2
در وسعت شب شهاب بودی ای مرد
مست از می آفتاب بودی ای مرد
در آینه بذر نور می پاشیدی
گلپرور انقلاب بودی ای مرد

والسلام
قم - محمد حسین صادقی
بیست و دوم بهمن ماه هشتاد و پنج

هوالجمیل

ای مشک
  

  
ای مشک نریز آبرویم 
بر باد مده تو آرزویم
 
ای مشک اگر چه عرصه تنگ است
بی آب روم به خیمه ننگ است
 
جنگ است و تمام همتم جنگ
سربازم و استطاعتم جنگ
 
سربازم و غم نمی شناسم
از کشته شدن نمی هراسم
 
هر جا که وظیفه جبهه بگشود
شمشیر به دوش عهده ام بود
 
امروز که در دلم خروش است
 ای مشک دو عهده ام بدوش است
 
هم حامی حامیان دینم
هم ساقی چند نازنینم
 
امروز که دیده ام پر اشک است
بر دوش دلم لوا و مشک است
 
ای مشک کسی ندیده از ناس
در رزمگه التماس عباس
 
اینک بشنو تو التماسم
 دارم زتو پاس، دار،‌ پاسم
 
اشکم که چکیده فرات است
 پنهان شده از مخدرات است
 
آبی که به سینه ات نهان است
رشک لب آسمانیان است
 
سیراب ز آب خوشگواری
اما ز حرم خبر نداری

انگیزه آفرینش آب
آبی است که در تو هست بیتاب
 
این آبروی من است در تو
ایثار خلاصه هست در تو
 
افلاک، سبو، گرفته سویم
بر خاک نریز آبرویم
 
بی آب اگر روم ؛ دمادم
باید زخجالت آب گردم
 
ای آب که اینچنین روانی
امروز چو من در امتحانی
 
کابوس عطش بهانه باشد
حیثیت تو نشانه باشد
 
از بهر کسی که عشقباز است
کابوس، حقیقی،‌مجازست
 
مولا که ندارد آب اکنون
دارد سر عشقبازی خون
 
گر امر کند به هر سحابی
بارد به زمین شراب نابی
 
اما نه ز ابر، بار خواهد
لب تشنه لقای یار خواهد
 
لب تشنه اگر چه دختر اوست
این آب صداق مادر اوست
 
آندم که سکینه مشک آورد
با دیده پر زاشک آورد
 
تا دیده به دیده ترم دوخت
از آتش آه، هستی ام سوخت
 
اینک من و خاطرات آن اشک
اینکم منم و فرات - ای مشک
 
اینک منم و هزار دشمن
هم تو هدف شراره هم من
 
افسوس که من گناه کردم  
بر آب روان نگاه کردم
 
هر چند که آب را نخوردم
کف در خنکای آب بردم
 
این دست ز تن بریده بادا
از حدقه برون دو دیده بادا
 
کفاره لمس آب این است
خوش باد که عاشق چنین است

یارب نشود خجل بمانم
تا حشر شکسته دل بمانم

بگذار که تشنه کام باشم
مقبول ترین  غلام باشم

والسلام
محمد حسین صادقی
غلام
از سروده های قبل

هوالجمیل

عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ مَنْ قَالَ فِی کُلِّ یَوْمٍ مِائَةَ مَرَّةٍ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ دَفَعَ اللَّهُ بِهَا عَنْهُ سَبْعِینَ نَوْعاً مِنَ الْبَلَاءِ أَیْسَرُهَا الْهَمُّ 0
در روایت صحیحه است که امام صادق (ع) فرمودند : کسی که در هر روز یکصد مرتبه « لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ» بگوید خدایتعالی هفتاد نوع از بلاها را از او دور نماید که ناچیزترین آنها اندوه و غم است.
از کتاب ثواب الاعمال ص162