هوالجمیل
خدا از سجده ی ما بی نیاز است
عبادت سفره ی زیبای ناز است
تناول کن ز ناز و نعمت حق
ضرر بر خود نزن تا سفره باز است
محمد حسین صادقی
هوالجمیل
عاشقم ، پس هستم
عاشقم ، صاف و ساده ، پس هستم
داغ بر دل نهاده ، پس هستم
مثل صفرم که ارزش یک را
می نماید زیاده ، پس هستم
در ره عشق ، بوده ام دائم
مثل کوه ، ایستاده ، پس هستم
اختیارم به دست معشوق است
عاشقم ، با اراده ، پس هستم
چون به هر جلوه می شوم مجذوب
ساده ، مثل براده ، پس هستم
هستم از دولت جنون عمری
عقل از دست داده ، پس هستم
از قطار اراده در ره وصل
چون نگشتم پیاده ، پس هستم
چونکه دارم ارادتی سرشار
هستم آن میوۀ رسیدۀ عشق
که ز هستی فتاده ، پس هستم
چونکه در آفرینش عالم
می شوم استفاده ، پس هستم
خاکم اما برای کاخ وجود
می شوم خشت ساده ، پس هستم
نیستم گر افاده ای دارم
چون ندارم افاده ، پس هستم
والسلام
شهریور 83 - زرقان فارس
هوالجمیل
شب های پایتخت
گفت : ای عمو ،سوار نشو ،جا ، نمی شود
گفتا : دگر وسیله مهیا نمی شود
شب بود و پیرمرد دهاتی به ناله گفت:
یعنی یکی از این بچه ها پا نمی شود؟
گفتند :با آژانس برو ، پیرمرد گفت:
بر این کلام گنگ ، لبم وا نمی شود
راننده گفت : محض خدا ، جا به او دهید
گفتند (با سکوت ) : کجا ؟ جا ، نمی شود
باران گرفته بود و صداها بلند شد :
آقا برو که حوصله پیدا نمی شود
در ، بسته گشت و عینک او را گرفت و رفت
گفتا : برو که چشم تو بینا نمی شود
او بود و یک عصا و دو چشم پر از غبار
با غربتی عظیم که معنا نمی شود
شبهای پایتخت پر از چشم روشنی است
اما نصیب عینک صحرا نمی شود
تا صبح آرمید در آغوش یک درخت
با حالتی که وصف به رؤیا نمی شود
حافظ به خواب شاعر پیر آمد و سرود :
جز شهر عشق ، جای تو، "کاکا" نمی شود.
والسلام
محمد حسین صادقی
قم - 14 / 7 / 85
