عطر غریب

فضا آکنده از عطری غریب است
مگر فصل اجابت گشته نزدیک
که بر لبهای ذرات و دقایق
نمی‌دانم کدامین خانه‌ی شهر
نمی‌دانم کدامین کوی و برزن
حرم یا جمکران یا مسجد خضر؟
نه اینک در جبالی نه جزایر
ز استشمام عطر نرگس و سیب
دلم در آرزوی دیدن تو
بیا ای غایت چشم انتظاری
دوای درد قلب عاشقانت
شب عید است و پاداش غلامت

که روحم از شمیمش بی شکیب است
و یا در این حوالی یک مجیب است
دمادم آیه‌ی «اَمّن یُجیب» است
هم اینک میزبان آن حبیب است
ز خاک مَقدم او با نصیب است
دلم در این سه دنبال طبیب است
همین جائی ، گواهم عطر سیب است
دلم دیوانه‌تر از عندلیب است
بیابانگرد این شهر غریب است 
که عالم غرق گردابی مهیب است
کمی از آن نگاه دلفریب است
وصال خویش و میلیونها رقیب است