هوالجمیل
آوای نسل سرخ
نسلی که سوخت غیر شهادت هنر نداشت
غیر از دفاع فرصت کار دگر نداشت
تا چشم خود گشود فقط خون و ناله دید
جز در خطوط حادثه گشت و گذر نداشت
معشوقهای ما همه در حجله سوختند
در غربتی عظیم که تصویرگر نداشت
از شعر سرخ ، دلقک و مطرب طلب مکن
غیر از شهید ، این ادبیات ، بر نداشت
نسلی که سوخت معجزۀ قرن را نگاشت
هرگز ولیک دعوی شق القمر نداشت
سخت است درک لذت ما نسل سوخته
نسلی که پر کشید ولی بال و پر نداشت
شد در حریم عشق فدا نسل خون نگار
عشقی که قلب دهر از آن پاکتر نداشت
ناآشناست لهجۀ ما پابرهنگان
جائی که بند کفش جز از مُد خبر نداشت
جز آن یلان سبز که خفتند در غبار
این کاروان مخاطب "فهمیده" تر نداشت
مانند یک غریبۀ ناهمزبان گذشت
نسلی که جز برای شما دردسر نداشت
ما منقرض شدیم ولی تیغ تیز نقد
حتی برای محو شهادت حذر نداشت
این شعر خشک سرفۀ یک شیمیائی است
ققنوس عشق، بهتر از این ، شعر تر نداشت
والسلام – محمد حسین صادقی –
زرقان – 24 / 4 / 1384
In the name of Allah
ART
havoc is your eternal architecture
chaos , of your discipline , is a picture
a bit of your heavenly art , O LOVE
frankly , is the cosmos structure
by : persian hoopoe
11 June, 2006
هوالجمیل
مردی که دلش مدینۀ فاضله بود
تقدیم به یوسف گمگشتۀ ایران و لبنان
۱
تنها نه مسیحا نفس لبنانی
آئینۀ صلح و وحدت ادیانی
هر قرن یکی چون تو نزاید مادر
افسوس که عمریست تو در زندانی
۲
افتاده به چاه کینه ، ماه بدرم
ماهی که به یُمن عشق او پر قدرم
هرکس غم تلخی به جهان دارد و من
نالان ز غم امام موسی صدرم
۳
مانند علی شجاع و پر حوصله بود
در فکر و عمل ناجی این قافله بود
افسوس که با مکر عدو ، شد مفقود
مردی که دلش مدینۀ فاضله بود
۴
زان دم که اسیر حیله ای شوم شدیم
بر هجر و شکیب و غصه محکوم شدیم
ای ساقی باغ صلح و وحدت ، افسوس
در فصل شکوفه از تو محروم شدیم
۵
تا نغمۀ وحدت و ولا سر دادی
بر تشنه لبان دهر ، کوثر دادی
ای روح بزرگ عشق ، بر بام جهان
افکار بلند شیعه را پر دادی
۶
اوهام و خرافه را زدودی از دین
هموار نمودی ره ایمان و یقین
پیغام محمد و مسیح و موسی
آئینه صفت ، عرضه نمودی به زمین
۷
شمشیر علی به دست لبنان دادی
بر له شدگان جرات جولان دادی
بر قلۀ باور جهان بنشستند
آنان که تو بر باورشان ، جان دادی
۸
قبل از تو مجال و حال پرواز نبود
چون راه قفس ز شش جهت، باز نبود
تو سقف قفس را به سما بردی ، آه
کاری که تو کردی کم از اعجاز نبود
۹
قبل از تو میان فرقه ها، جنگی بود
هر نام برای دیگری ننگی بود
با نام تو دشمنان برادر گشتند
نام تو عجب نام گرانسنگی بود
۱۰
اسطورۀ واقعی مصون از عدم است
قدر تو فراتر از شهود قلم است
هرچند بسی از تو نگفتند ، ولی
دربارۀ تو هرچه بگویند کم است
قم - هدهد - 6 / 6 / 1385
