هوالجمیل

محبوس بیگناه سیاهچالها

سالها، بی گناه و بی خطا، حبس انفرادی در سیاهچال کوچک و نمور و متعفن و تاریکی که شب و روزش یکی بود و هیچ روزنه ای به بیرون نداشت و حتی هوای آن عوض نمیشد، سلول و محبس و زندان نه، بلکه سیاهچال به معنای واقعی کلمه یعنی دخمه ای تنگ و تاریک در عمق زمین آن هم نه روزها و ماهها بلکه سالها و بقولی حدود چهارده سال در چند سیاهچال.

تصورش را بکن، اصلا مخ آدم سوت می کشد حتی با تصور آن آدم احساس خفگی می کند، با بدترین شکنجه های روحی و کمترین و بدترین غذا و گاه و بیگاه در همین سیاهچالها در غُل و زنجیر.

این شاید وصف ناقصی باشد از احوالات زندانی مشهور و معصوم و بی گناه و  بی خطای تاریخ در بغداد حضرت باب الحوائج امام موسی ابن جعفرٍ الکاظم علیهم السلام و شاید یکی از دلائل باب الحوائج بودن آن حضرت صبر و تحمل همین بلاها و گرفتاریهای طاقت فرسا باشد که شهادت پیش آن مصائب عظیم، شیرین ترین و دلنشین ترین پدیده است....

اللهم العن هارون الرشید و اولین تا آخرین ظالم در حق محمد و آل محمد، صلوات الله علیهم اجمعین.

السلام علیک یَا أَبَا الْحَسَنِ یَا مُوسَی بْنَ جَعْفَرٍ أَیُّهَا الْکَاظِمُ یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ یَا حُجَّهَ اللَّهِ عَلَی خَلْقِهِ یَا سَیِّدَنَا وَ مَوْلاَنَا ، إِنَّا تَوَجَّهْنَا وَ اسْتَشْفَعْنَا وَ تَوَسَّلْنَا بِکَ إلَی اللَّهِ وَ قَدَّمْنَاکَ بَیْنَ یَدَیْ حَاجَاتِنَا یَا وَجِیهاً عِنْدَ اللَّهِ اشْفَعْ لَنَا عِنْدَ اللَّهِ....

اما در عین حال، هیچ روزی مثل عاشورای تو نبود، بدون شک او هم در سیاهچال بارها روضه گودال را تنها برای خود خوانده و ز داغ جانگدازت گریسته بود ای ارباب بی کفن...

لا یوم کیومک یا با اباعبدالله.....

و سیعلم الذین ظلموا اَیَ منقلبٍ ینقلبون...